Boven de veertig ben je helaas te oud voor de Nederlandsche Tafelronde. Met z’n 31 jaar kan Aart de Boer nog wel even mee. Hij is duurzaam ondernemer, een bevlogen Tafelaar en alsof dat nog niet genoeg is ook nog eens lid van het Hoofdbestuur. Als vicepresident stopt hij nét wat meer energie in de vereniging dan de normale Tafelaar. Ook is Aart nauw betrokken bij de samenwerking met Make-A-Wish.

‘Eén van de pijlers van onze vereniging is service. De Nederlandsche Tafelronde is geen serviceclub, maar in de basis een vriendenclub die aan service doet. Wij Tafelaars zijn betrokken bij de wereld om ons heen en dragen een steentje bij aan serviceprojecten, gericht op een goed doel. Graag gaan wij langdurige verbindingen aan, twee jaar bij een landelijk doel en zelfs langer bij een internationaal doel. Die goede doelen zijn altijd heel divers. Wanneer zo’n periode van twee jaar is afgelopen, doen we in de algemene ledenvergadering een oproep om eens met wat nieuwe namen te komen. Daar blijven er misschien tien van overeind en vervolgens wordt erover gestemd.’ 

Maar waarom Make-A-Wish?

‘Nou, een stichting die de belangen behartigt van senioren past natuurlijk minder. Ditmaal werd het Nationale Serviceproject met stip Make-A-Wish. 

Wanneer je de intentie uitspreekt dat je wat met elkaar wil doen, moet je natuurlijk wel afstemmen hoe. Make-A-Wish werkt met regiocoördinatoren en die aanpak sluit helemaal aan bij de manier waarop wij lokaal zijn onderverdeeld in districten.'

Affiniteit met kinderen hebben we allemaal. Jullie bekendheid werkt ook mee. Make-A-Wish is best wel een georganiseerde club en dat zijn wij ook. Het is een goed doel waar wij ons voor langere tijd aan willen verbinden. En het is dichtbij.’

 Onze leden zijn bezig met wat zich in hun eigen omgeving afspeelt en gewend voor lokale doelen geld op te halen. Dan willen ze ook dat het geld lokaal wordt besteed. Dat kan niet bij alle goede doelen. Een bedankje en een foto zijn voor ons niet genoeg. We willen meedenken of zelf meehelpen. In dit geval kunnen we sparren met de regiocoördinatoren. En de Wish Maps dragen zeker ook bij om het werk van Make-A-Wish dichtbij te brengen.’

Was iedereen dan niet meteen ‘om’? 

‘Je hebt aanlooptijd nodig. Je moet mensen op de hoogte stellen dat Make-A-Wish sinds september ons nieuwe Nationale Serviceproject is. Het is een team effort met Make-A-Wish samen. Daarom zijn we begonnen met een Business Challenge.

 We hadden veertig man uitgenodigd, waaronder alle districtsvoorzitters. Op zo’n dag komt de impact echt binnen. Na het plenaire deel was de zaal wel even stil. Sommige mensen zaten met tranen in de ogen. Als bestuur zagen wij het natuurlijk al, maar we moesten het wel ‘verkopen’. Na afloop begrepen mensen veel beter wat we als vereniging konden betekenen in een Wish Journey. Het is zich ook als een olievlek door het hele land gaan verspreiden. De regiocoördinatoren van Make-A-Wish en onze districtsvoorzitters hebben inmiddels al contact gehad.’

Nog concrete acties in ’t vooruitzicht?

‘Er komen nog wat Business Challenges aan. En op lokaal niveau is iedereen op zijn eigen manier met het onderwerp bezig. Zelf zit ik in de Tafel van Stadskanaal, met vijftien andere Tafelgenoten. Wij geven elk jaar een charityfeest, waar we best veel geld ophalen. Het zou mooi zijn als de opbrengst ditmaal naar Make-A-Wish gaat. Andere Tafels hebben al een soortgelijk event georganiseerd. Alles bij elkaar hebben we een kleine 40 mille opgehaald, dat gaat snel. We verzamelen alles en dan gaat het straks in één keer naar Make-A-Wish. Na die twee jaar hebben wij dus een substantieel bedrag. Dat voelt goed.’