Met hart en ziel vervullen ze de liefste wensen van kinderen met een ernstige ziekte. ,,Want’’, zo weten Cornelie Barthen en Colinda Heemstra van de stichting Make-A-Wish, ,,zo’n wensvervulling kan een kind en zijn omgeving nieuwe energie geven.’’ Op 3 oktober merkten ze dat weer eens in de Sleutelstad, toen de allerliefste wens van de 9-jarige Jeroen uit Valkenburg werkelijkheid werd: in vol ornaat voor zijn favoriete K&G-troepen uitlopen.

Leiden Dat haalt Jeroen nooit, dachten zijn ouders vooraf. Normaal zit hij immers in een rolstoel. Maar zie: als tamboer-maïtre kreeg hij vleugels. En vol trots liep hij tot aan de start van de grote optocht voor 110 man uit.

„Iedereen wil een steentje bijdragen op zulke momenten’’, vertelt de Leidse Barthen. ,,Mensen zeggen vaak dat de wereld hard is geworden, maar juist dan kom je tot de conclusie hoe vol lieve mensen zij zit. Neem de personeelsleden van de Katwijkse strandtent, waar we met Jeroen gingen lunchen. Toen ze zagen dat hij niet lekker was, maakten ze in een hoek een plekje waar hij kon liggen tot zijn lievelingsmaaltijd van patat, frikandel en ketchup klaar stond.

En dan de motoragenten die onze limousine escorteerden. Samen met Jeroen bekeken ze de film die wij van de streetparade hadden gemaakt. En ze deden hem allemaal na nadat hij uitgebreid had voorgedaan hoe strak je met een stok moet zwaaien. Echt, de politie is in deze je grote vriend. Dat agenten het verkeer stil legden op weg naar het eigen opleidingscentrum in Ypenburg droeg er ook absoluut toe bij dat het onvergetelijk werd, iets magisch kreeg”, weet Barthen.

Bereidt ze als wensvervuller een wensdag voor, dan pakt ze graag ’enorm uit’. „We willen dat ze van de ene in de andere verbazing vallen. Dat ze alleen maar genieten. Even niet ziek zijn.”

Daarbij probeert ze oog te hebben voor ieder detail. Van favoriet eten, lievelingssnoep en -kleur tot de dingen die het wenskind doet wanneer hij alleen thuis is: ,,Knutselt-ie dan of zit-ie op zijn Playstation?’’ De lievelingskleur van Jeroen bleek paars. Toen ze een bedje kocht voor lievelingspop Sam, die hem houvast had gegeven bij de tientallen operaties aan zijn hoofd, hadden de lakens dan ook die kleur . ,,Dit is het mooiste cadeau dat ik ooit heb gehad’’, was de reactie.

Spanning en stress

Het was een kennis van een vriendin die de Leidse op het spoor van het bijzondere vrijwilligerswerk zette. 

„Voor een meisje dat model wilde worden, had ze van alles geregeld in hotel Huis ter Duin. Inclusief stylist Leco Zadelhoff. Dat wil ik ook, dacht ik gelijk. Ontzettend mooi werk om te doen. Bovendien hou ik van organiseren.” Een aandoening die door stress en spanning werd veroorzaakt, deed de Oegstgeestse Heemstra besluiten ’iets goeds te gaan doen’. Bij Make-A-Wish kan ze dat. Tegelijk helpt het werk haar om te relativeren. ,,In ieders leven gebeuren onnozele dingen die je irriteren of waar je verdrietig van wordt’’, legt ze uit. ,,Maar kom je in een gezin met een kind dat ernstig ziek is, dan denk je: waar maken wij ons druk om?” 

Neem alleen al de operaties en chemokuren: zeker wanneer het resultaat tegenvalt kunnen die er enorm in hakken. „Voor de fotoalbums die we na een paar weken langs brengen, maken we dan ook graag foto’s van de momenten waarop je het hele gezin ziet stralen.’’

Mensen een ’boost’ geven; zorgen dat ze er weer tegenaan kunnen doordat ze in moeilijke tijden iets bijzonders hebben gekregen. Dáár is het wensgebeuren op gericht. 

Harry Potter

Het komt ook voor dat de hoofdpersoon is overleden voordat de grote wens vervuld kon worden, zoals bij de achtjarige Guusje die naar het Harry Potter-pretpark in Florida zou afreizen. Met het hele gezin. Heemstra: „Een dag voordat ze overleed, hebben we nog wel alles op alles gezet om haar de toverstaf van Harry Potter te kunnen geven.” 

Voordat Barthen een wens in elkaar kan zetten, probeert een wenshaler als Heemstra eerst te komen tot ’de kern van de allerliefste wens’. Het is een heel proces, weet ze uit ervaring. Als ze ergens binnenstapt wil ze ’het’ ook niet meteen weten. Eerst moet ze het kind een beetje leren kennen. Komt er een wens op tafel, dan kijkt ze altijd goed of ’de oogjes daar echt van gaan stralen’. ,,Want dat bewijst dat het de allerliefste wens is.’’ 

Voor een goede vervulling, wordt van alles bedacht, uitgeschreven en tot in de puntjes geregeld. En vanaf het begin van dat proces, wordt het wenskind en zijn of haar gezin daarbij betrokken. Zo mocht een meisje met een prinsessenwens, zelf haar prinsessenjurk opzoeken en verhaaltjes rond de wens schrijven. 

Heemstra: ,,Het zorgt niet alleen voor voorpret, het helpt het kind ook om zich even geen patiënt te voelen. Een niet onbelangrijk onderdeel van het wensgebeuren.’’Barthen vindt het altijd prachtig wanneer een wensvervulling voor extra saamhorigheid zorgt. Dat kan ook rond een iPhone gebeuren, merkte ze toen een puber uit Zandvoort per limousine bij de Apple Store aan het Leidseplein arriveerde. Want wat bleek? ,,Tot diep in de zaak stond een haag van mensen. En zij bléven maar voor hem klappen! Ongelofelijk indrukwekkend. Toen hij er de volgende dag op school over vertelde, stond iedereen met tranen in zijn ogen.’’

Beetje beter

Hoewel de wensdames er nooit over beginnen, gaat het vaak toch over de ziekte. Ouders willen het nu eenmaal kwijt, weten ze. 

Hoewel ze natuurlijk geen garanties kunnen geven, hopen ze wel dat de wensdag ze een ’beetje beter maakt’ en extra motivatie geeft. 

Zelf hebben ze soms wel een dag nodig om bij te komen. ,,Zo’n wens kan heel emotioneel zijn. Tegelijk moet je als een soort ceremoniemeester scherp zijn en er bijvoorbeeld voor zorgen dat de gezinsleden de ruimte krijgen om met elkaar te zijn. Je moet ook geen verkeerde vraag stellen als: hebben jullie nog vakantieplannen? Het raken van de juiste snaren: dáár gaat het om.’’

Andere keren, zoals bij wenskind Jeroen, voelen ze zich vooral opgeladen. Toen hij ze na afloop vroeg of ook zij een leuke dag hadden gehad, zeiden ze dan ook volmondig ’ja’. ,,Dan is het goed’’, was daarop zijn antwoord.

,,Ik doe bij een wensvervulling echt alles voor een wenskind’’, meldt Barthen. Jaloers zijn de naasten van Barthen en Heemstra gelukkig nooit. Ze helpen zelfs graag mee. ,,Toen een jongen met Downsyndroom carnaval wilde vieren, was niet alleen zijn familie verkleed als sprookjesfiguur in de voormalige tv-studio’s in Aalsmeer’’, meldt Barthen. ,,Veel van mijn vrienden deden ook mee.’’

En wie wil er nu niet helpen wanneer er dringend kerstmanmutsen nodig zijn voor een onvergetelijke dag op een zonovergoten strand? Heemstra: ,,Wensen vervullen, het is toch het mooiste wat er is?’’