Wie Job is
Juf Laura: ‘Job werd ziek toen hij in groep 6 zat, zo rondom de kerstvakantie. Hij had altijd een mooie bos rode krullen, na de chemo was hij heel snel kaal. Enige tijd is hij ook in een rolstoel naar school gekomen. Zijn ouders, met wie wij een heel fijn contact hadden en met wie we heel goed afspraken konden maken, zaten soms een paar uurtjes op school. Dan zaten zij in een kamertje te werken, daarna namen ze Job dan weer mee naar huis. Er is vrij snel gedeeld dat hij ziek was, maar Job zelf was heel duidelijk: als het ook maar even kon en al was het maar voor die paar uurtjes, dan wilde hij –hoe dan ook- naar school. Toen Job een paar maanden later bij mij in groep 7 kwam, vroeg ik: “Hoe wil je het aanvliegen, Job?” Hij zei, heel beslist: “Gewoon, juf. Géén extra aandacht aan mijn ziekte graag.” Vervolgens heeft hij het schooljaar zo normaal mogelijk doorgebracht.
Soms moest hij voor een ziekenhuiscontrole nog even weg, maar verder werd er nauwelijks over gesproken. Dat wilde hij zo. Hij zei tegen mij: “Mijn ziekte is behandeld, mijn ziekte is er dus niet meer.” Job is altijd enorm stoer geweest. Nooit klagen, altijd uitstralen en uitspreken: het valt heus wel mee. Soms was hij best een beetje een boefje zelfs, dat paste helemaal bij een jongetje van zijn leeftijd. En voor de rest was hij voor mij gewoon een van de kinderen in de klas. Die wel met links schreef omdat rechts even lastig was en ik zag heus wel in zijn loopjes bij gym dat zijn motoriek nog niet in orde was. Maar verder? Job was Job. Gewoon een van de groep. En dat vond hij heel fijn.’
De wensvervulling deed Job enorm goed.
Wat de wensvervulling deed voor Job en de klas
‘Hij vond het prachtig. Dat hij van Make-A-Wish een liefste wensvervulling kreeg. Hij wilde heel graag dat zijn beste vrienden hierin konden delen, maar de hele klas moest meegenieten. Hij trakteerde iedereen en de juffen en meesters van groep 6 en 7 kregen allemaal cadeautjes van hem.
Het was voor mij nog wel even managen toen de limousine voor kwam rijden en slechts een gedeelte van de klas mee mocht, daarom hebben we voor de hele klas nog iets extra’s georganiseerd. De wensvervulling deed Job enorm goed, hij was er heel enthousiast over, vooraf, tijdens en achteraf. Andere kinderen vroegen hem ernaar en dan vertelde hij over de ontmoeting met de YouTube-held. De ster met daarop de foto van Job en Rickachu hebben we opgehangen in de klas, daar was hij zienderogen blij mee en trots op. Na de wensvervulling heeft hij in de klas alles verteld en de foto’s laten zien. Ik vond het heel mooi dat dit voor hem werd georganiseerd en had heel fijn contact met Make-A-Wish. Ik merkte hoezeer Job zelf mocht meedenken over het ontwerp van die wens en dacht: wow, dat heeft echt impact op Job, dit is zo fijn voor hem. Steeds weer even denken aan iets leuks, even weer gewoon kind zijn; precies wat hij zo graag wilde.’
Hoe gaat het nu?
Het gaat nu goed met Job. Volgende maand ontvangt hij zijn Bloemenkraal, een bijzonder moment waarmee hij zijn chemotherapie definitief afsluit. Een mooie mijlpaal!
