Toen hij pas twee jaar jong was, werd het vastgesteld. De kleine Arnau had nierkanker. Knappe koppen in het Prinses Máxima Centrum schoten te hulp, Arnau werd gelukkig beter, en twee jaar later, het was inmiddels september 2019, vierde Arnau kerst op het strand van Langevelderslag. Het was de apotheose van zijn Wish Journey, die Make-A-Wish voor hem verzorgde. De kerstman, de kerstboom, de kerstbellen, de kerstcadeaus… en dat alles bij twintig graden! Maar ja, je hebt een liefste wens of niet en die was toch echt: kerst vieren op het strand. Zoals vader Michel destijds zei:
De wensvervulling was goud waard. Er zat zoveel humor in.
Die limo met zijn naam erop, de reddingsbrigade van de KNRM, racen met de vrachtwagen over het strand… De yogaclub die er toen ook zat, heeft het geweten’
Tien jaar en volop in bloei
Inmiddels is Arnau tien jaar en als we hem, geflankeerd door moeder Núria, spreken heeft hij toevallig net de film van zijn wensvervulling voor het eerst bekeken. Hij had het lastig gevonden om het eerder te doen. Het fotoalbum van zijn Wish Journey, dat kwam regelmatig uit de boekenkast om te kunnen nagenieten, maar die film? Te veel prikkels, te veel emoties. Dat is toch wat hij er aan over heeft gehouden, aan die periode van ziekte, zorg, onrust en pijn. Maar voor de rest?
Het gaat Arnau goed en hij laat zich op alle vlakken gelden.
Ondanks dat ie zo ziek is geweest, blinkt hij ‘gewoon’ uit tussen zijn leeftijdsgenoten in groep 7, tekent hij de sterren van de hemel en is hij een vrolijke warmtebron in het gezin, waarin ze sowieso er heel wat af kroelen, een woord dat Arnau lief is. Met zijn twee jaar oudere broer Ferran is hij dikke maatjes: ‘Ook wij kroelen veel. Het is heel grappig: we lijken helemaal niet op elkaar, want ik ben blond en heb blauwe ogen en hij is donker en heeft bruine ogen. En waar ik heel goed kan tekenen, kan mijn broer weer heel erg goed praten. Hij wil minister-president worden, daar zit zijn volle focus op. Hij is heel erg goed in begrijpend lezen en heeft heel veel voor mij gezorgd. Dat kan hij goed, voor mensen zorgen. Maar we kunnen elkaar ook goed uitdagen, grappen maken en lachen.’
En dat tekenen? ‘Als ik veel prikkels voel en er een wirwar van beelden door mijn hoofd gaat, is het heel fijn mijn gevoelens op die manier op papier te zetten. Ik heb een aquarel gemaakt en die ‘Het bestormde weiland’ genoemd.’
Núria: ‘Hij tekent echt prachtig, maar het is vooral zo fijn dat hij op die manier zijn emoties kan verbeelden.’
Een keer per jaar nog krijgt Arnau een controle, maar fysiek is hij helemaal gezond. Hij tennist en kan alles. De liefde voor de zee en het strand is hij nooit verloren, je kunt het gezin niet blijer maken met een fijn, onbezorgd dagje in Noordwijk aan Zee. Dan gaan de gedachten ook weer terug naar de Wish Journey. Moeder Núria: ‘Arnau vindt het zo heerlijk met zijn bips op het strand te zitten. Diepe kuilen graven, zwemmen…’ Arnau: ‘Dan ben ik gelukkig. Soms lig ik wel een uur in zee. En daarna lekker eten bij Witsand. Daar kun je hip eten! Mijn lievelingsgerecht is kreeft, daar kun je me heel blij mee maken.’
Herinneringen vol warmte
De herinneringen komen op met een hoop gelach: ‘We hebben tijdens de wensvervulling zoveel lol gehad. Ik zei tegen mijn vader, toen we de limousine instapten, meteen: “Hey pap, voor jou hebben ze vette wijn!” En ik hoor nog steeds de bel van de kerstman in mijn oren en dat Ferran toen zei: “Kom Arnau, we gaan ons verstoppen!” Als ik eraan terugdenk: veel lol, veel spelen, heel veel gezelligheid en plezier.’ Moeder Núria: ‘Het was ook zo grappig, kerst in de nazomer, maar dat is helemaal Arnau: hij vindt kerstmis echt geweldig. Nog steeds.’ Arnau: ‘Dat vind ik zo fijn, feestvieren met de mensen die ik lief heb. En ik houd van mijn hele familie.’
Er gebeurde onlangs nog wel iets akeligs. Núria: ‘We hadden van Make-A-Wish een kerstbal gekregen en die kwam ieder jaar weer in de boom. Maar na al die jaren is hij gevallen en Arnau zag het gebeuren. Tranen met tuiten. Die bal was belangrijk voor hem, ergens ook weer zo mooi, dat hij die waarde ervan kon inschatten.
Hoe klein hij ook was, hij heeft alles zo intens meegekregen, de ziekte, de wensvervulling, dat heeft heel wat emoties teweeggebracht.
Dus die bal mocht eigenlijk nooit stuk. Scherven brengen geluk heb ik gezegd.’
Buiten de gevallen bal om is Arnau dus soms ook wat overprikkeld. Maar hij is slim en sociaal vaardig, hij kan de ziekte wel plaatsen: ‘Mama en papa hebben me alles over mijn ziekte verteld. Daarom kan ik het voor mezelf nu heel goed uitleggen. En kan ik het goed vertellen. Dat is fijn en belangrijk.’
Is er nu nog een liefste wens, nu alles gezond en goed gaat? Núria: ‘Een witte kerst, daar hebben we het nog wel eens over. Dat heeft Arnau nog nooit meegemaakt en dat zou je wel eens willen, toch?’ Arnau hoeft er geen seconde over na te denken: ‘Zeker weten. Maar wel met ons allen samen.’
Gemaakt door Arnau.
