Je vindt de video van het volledige optreden onderaan de pagina.
Leyna is –mede door alles wat ze meemaakt- een snel wijs kind dat best diep over dingen nadenkt. Als ze op het podium staat, is ze echt Leyna. Dan straalt ze, geniet ze, alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Het nummer ‘Mijn leven is van mij’ voelden we, prachtig dat juist die tekst uit volle borst werd gezongen. Deze hoogtepunten zijn zo welkom in deze nare periode.
Het helpt zo als een verpleegkundige tegen je zegt: “Wow, Leyna, zag ik jou nou wéér op het podium staan?”
Dan kan ze met stralende ogen erover praten en voelt ze het geluk weer. Ikzelf vond de Kids’ Night soms best een confronterende avond, maar werd diep geraakt door het positivisme en de blijdschap die er ook waren. Leyna wentelt zich in de boost die deze optredens geven. Het fotoboek van haar wensvervulling staat prominent in de kast en wordt menigmaal gepakt, we praten er de hele tijd over hoe leuk het was. En nu weer! Dat ze het zo gezellig had gehad met Fay en Lana en dat ze zomaar met hun drietjes naast twee supersterren stonden te zingen. De staande ovatie weerklinkt nog steeds in haar hoofd, daar ben ik van overtuigd.’
De Make-A-Wish vibe doet haar zo goed. Als speciaal voor jou zoiets moois wordt georganiseerd, compenseert het veel ellende. Het brengt zoveel lichtpunten, waar Fay de hele tijd ook over verteld. Haar wensvervulling –een soundtrack mogen zingen bij de musical Shrek- was al fantastisch, dat was zo buitengewoon leuk dat het nog altijd een boost geeft. Ik gun dat ieder kind dat het moeilijk heeft uit de grond van mijn hart.
Fay zingt heel veel en volgt theater-les. Als ze zingt kan ze aan niks anders denken en daarom is het zo helend voor haar.
Dat ze zong voor zoveel mensen in DeLaMar heeft haar overweldigd en wat voor mij zo waardevol voelt: dat duurzame effect.
Die hele lange reis naar iets magisch toe, het overweldigende moment zelf en dan nog het gigantische na-effect. Als we nu ergens rijden en een limousine zien, glundert haar hele gezicht en zegt ze: “Mama, weet je nog? Wij zaten daar ook in!” En of ik dat weet. In die limo, na afloop van het optreden in DeLaMar was ze stil geweest, zat ze alleen maar te glimmen. Ineens zei ze: “Mama, dit was zó leuk. Sorry dat ik even niks zeg, maar ik ben even aan het genieten.”’
Het gaat gelukkig goed met Lana, maar toen ze ziek werd was ze ook heel ziek. Ziekenhuizen in en uit, ze had een bloedziekte en moest heel snel een nieuw beenmerg krijgen, want het hare functioneerde niet meer. Dan staat je leven op zijn kop, maar Lana heeft altijd de muziek als grootste vriend. Zingen is voor Lana al haar hele leven zo belangrijk. Het geeft haar een gevoel van rust, ze kan dan verdwijnen in haar fantasie. Zodra ze zich niet fijn voelde of ziek, zocht ze haar heil in het luisteren, zingen en spelen. Soms schrijft ze songteksten, ze speelt gitaar, zit op streetdance en wil echt serieus door in het zingen. Muziek geeft haar inspiratie en herinneringen die haar blij maken. De ontmoeting met Davina? Man! Ze is er nog altijd vol van. Dat ze nu met die aardige Pia en Danique mocht zingen: goud. Pia stond in het begin Lana vanuit de coulissen te helpen met tellen, maar Pia werd ook nog even flink verrast door Leyna, Fay en Lana. Ze hadden afgesproken de laatste uithaal laag te houden, maar ineens gooiden ze hem er heel hoog uit. Pia keek om met verrukte ogen, met een blik van: wat krijgen we nou? Wat goed! Na afloop zaten die meiden lekker na te kletsen met Pia en Danique en wilden mensen op de foto met die meiden en vroegen ze Lana waarom ze niet naar het conservatorium gaat. Die aandacht en die lieve feedback geven weer een boost. En ook meteen weer een inspiratie die de blik op vooruit zet. Lana zei: “Ik wil nu wél naar Elisabeth en eigenlijk ook heel graag meedoen.”’
Meer over de Kids' Night:
